Ad&Soyad:Cara Weasley
Yaş: 11
Kişisel Özellik: Cara'nın değişik bir yapısı vardır.Bunun sebebinin ailesi olduğunu düşünmektedir.Çünkü ailedeki herkes Cara'yı kendi yanına çekmeye uğraşmaktadır.Annesi onun bir seherbaz olmasını isterken,dayısı yalnız olduklarında ona karanlık tarafın iyi yönleri olduğunu söylemekte ve bunları saymaktadır.Babası ise her iki durumu da bildiği halde farkında değilmiş gibi yapmaktadır.Cara da bu kafa karışıklığında bazen kendi bildiğini yapar,bazen de annesi veya amcasına uyar.Henüz kendi çizgisini bulamamıştır.Bu ikilem dışında Cara da aslında normal bir çocuktur.Çalışkan değildir,fakat zekidir.Bir şeyi ikiletmeden anlayabilir.Kafasının karışmasına dayanamaz.Sessizlikten hoşlanır.Dostluğa önem verir ama,kimseyi kendisinden fazla sevmez.Bunun ona yarardan çok zarar getireceğini düşünmektedir.Mutlu olmayı bilir ama güldüğü çok nadir görülür.Kolayca kaynaşamaz.Hafif çekingendir.Ama kesinlikle somurtkan veya mızmız olmamıştır.
Batıl İnanç: Yok
Burç: Boğa
Favori Ders: Biçim Değiştirme | Bu dersin kitabını biraz karıştırdığı an Cara,kitaba sanki çok kutsal bir nesneymiş gibi bakmaya başlamıştır.Bu dersin tüm inceliklerini öğrenmek ister.
Örnek Rp:
Odanın kapısını çarparak çıktı Cara.Dayısı yine başlamıştı işte...Oysa ona kaç kere söylememişmiydi kafasını karıştırmamasını ! Doğruca odasına çıktı.Baykuşu Sweeney'e biraz kraker verdi.Odasına bir göz attı.Kütüphanesindeki kitaplar sıralı ve düzgün görünüyordu.Zaten düzensizliği fazla sevmezdi Cara.Ruh haline göre renk değiştiren duvarlar,koyu kahverengi olmuştu şimdi...Sıkıntıyla dışarı baktı.Güneş batmak üzereydi ve tüm kızıllığını ortaya çıkarmış,insanları büyülemek için bekliyordu.Belki de gerçek sihir doğaydı.Off ne saçmalıyordu böyle...
Kızıllık yerini yarım saat sonra karanlığa bıraktığında Cara adım sesleri duydu.Kapısı yavaşça tıklatıldı."Gir" dedi bezgin bir şekilde.Ya dayısıydı,ya da annesi.Ama karşısında babasını gördüğünde sevinçten içi içine sığmadı.Boynuna sarılarak "Babacığım,döndün demek.Seni görmek çok güzel" dedi.Gerçekten samimiyetle söylemişti bu sözleri.Ailede onun düşüncelerini birinci sıraya alan tek insan babasıydı çünkü.İkisi merdivenden aşağı inerlerken Cara günü son anda kurtardığını düşünüyordu.