Hermionie o gün neşe saçıyordu. İlk kez insanlara Bakanlık ile ilgili bir konuşma yapacaktı ve çok heyecanlıydı. Ama bir anda saçlarını uçuşturan, ödünü kopartan, dişlerini takırdatıp, donmasına yol açan bir hisin içini kaplamasına yol açan bir rüzgar uğultusu duyuldu. Nedenini bilemediği bir şekilde ne olduğundan emindi. İnanamıyorum. Yine mi? Bu hafta sekizinci kez! Bu konuşmamda buna da deyineyim bari! dedi ve önündeki deftere bir takım notlar çiziktirdi. Tam o sırada tekrar uğultu geri geldi. İçini bir soğuk dalgası sardı. Üşüdüğünü hissetti ve Ruh Emciler'in geldiğini gördü ve Expecto Patronum! diye bağırdı.
Devamını getiririm...